Przemoc domowa jest to celowe zachowania połączone z wykorzystaniem przewagi siły skierowane przeciw członkowi rodziny, naruszające jego prawa i wywołujące jego cierpienie (psychiczne lub fizyczne). Przemoc domowa – jest przestępstwem ściganym przez prawo. Najbardziej typowy przejaw przemocy domowej – znęcanie się, jest najczęściej występującym przestępstwem. W praktyce najczęściej przybiera to postać znęcanie się męża nadużywającego alkoholu nad członkami własnej rodziny. Celem wprowadzenia sankcji za znęcanie się jest ochrona określonej grupy osób (w tym najbliższych) przed niewłaściwym traktowaniem. Ochronie podlega zdrowie fizyczne i psychiczne chronionych osób. Znęcanie się może polegać na zadawaniu bólu fizycznego (znęcanie się fizyczne) lub na poniżaniu, zastraszaniu itp. (znęcanie się psychiczne), może przy tym przejawiać się w działaniu (zmuszenie do opuszczenia mieszkania), lub w zaniechaniu (nie wpuszczenie do mieszkania). Przyjmuje się, iż znęcanie powinno być zachowaniem powtarzającym się, złożonym z co najmniej kilku zdarzeń, wyjątkowo jednak Sąd Najwyższy dopuścił do uznania za znęcanie się pojedynczych zachowań, o ile nacechowane są one znaczną intensywnością w zadawaniu dolegliwości. Co istotne, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, dla uznania, że mamy do czynienia ze znęcaniem się nie ma znaczenia fakt, iż osoba pokrzywdzona podjęła obronę. Znęcanie się jest przestępstwem ściganym z urzędu, za które kodeks przewiduje karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, a w wypadku znęcania się połączonego ze szczególnym okrucieństwem od roku do 10 lat. Jeżeli w następstwie znęcania się pokrzywdzony targnął się na własne życie sprawca znęcania się podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12, przy czym dla orzeczenia takiej kary nie ma znaczenia, czy targnięcie się na życie było skuteczne. Reasumując.

Przemoc domowa, to zachowanie powodujące psychiczne lub/i fizyczne cierpienie osoby bliskiej, naruszające jej podstawowe prawa człowieka i mające na celu utrzymanie nad nią władzy i kontroli. Może pojawić się na każdym etapie związku. Formy przemocy domowej:

• Przemoc fizyczna – zachowanie sprawcy przynoszące ofierze ból fizyczny, uszkodzenie ciała, pozbawienie życia, pogorszenie zdrowia (np. bicie, popychanie, kopanie, duszenie, pozbawienie jedzenia, snu, zmuszanie do zażywania alkoholu, narkotyków)
• Przemoc psychiczna – zachowanie sprawcy zmniejszające ofierze poczucia własnej wartości, wzbudzanie w niej strachu, pozbawienie jej kontroli nad własnym życiem, pozbawienie jej poczucia bezpieczeństwa (np. nieustanna krytykowanie, oskarżanie, grożenie np. odebraniem dzieci, wmawianie choroby psychicznej, izolowanie od otoczenia, stałe kontrolowanie, wrogie nastawianie dzieci)
• Przemoc seksualna – zachowanie sprawcy mające na celu zmuszenie ofiary do współżycia lub niechcianych zachowań seksualnych (gwałcenie, obmacywanie, zmuszanie do nieakceptowanych form współżycia (np. seks oralny, analny), zmuszanie do współżycia z innymi osobami).
• Przemoc ekonomiczna – zachowanie mające na celu ekonomiczne uzależnienie ofiary od sprawcy (zabieranie wynagrodzenia, zabranianie wykonywania pracy zawodowej, niszczenie rzeczy osobistych, kontrolowanie wydatków, zmuszanie do podpisywania zobowiązań finansowych).

Pamiętaj! Jeśli doznajesz przemocy, nie ukrywaj tego, nie wstydź się. Zgłoś się po pomoc.

W polskim prawie jest ono ścigane z urzędu, co oznacza, że ofiara nie musi zgłaszać swojego problemu, a policja zobowiązana jest do ścigania, jeżeli tylko zachodzi uzasadnione podejrzenie, że doszło do zastosowania przemocy.

Skutki przemocy

Pozostając przez lata w związku, w którym doznawałaś przemocy, twoja psychika nie pozostała bez żadnego uszczerbku. Najczęstsze zmiany dające się łatwo zauważyć to:
• masz przekonanie, że nie masz wpływu na zmianę swego losu, rezygnujesz z walki i przyjmujesz bierną postawę.
• tracisz wiarę we własne siły, twoja samoocena jest bardzo niska
• odczuwasz silne poczucie wstydu i winy
• wykazujesz objawy depresji, rozchwiania emocjonalnego, myślisz o samobójstwie
• sięgasz po używki (alkohol, narkotyki itp.)
• tracisz zaufanie do ludzi i unikasz bliższych kontaktów z nimi

Jeśli w swoim zachowaniu lub myśleniu pojawiają się takie objawy, nie wstydź się poszukać pomocy u psychologa lub psychiatry. Twój stan psychiczny i zachowanie jest normalną reakcji wieloletniego poniżania, prześladowania, straszenia, bicia i wykorzystywania.

Jak uwolnić się od przemocy

Podjęcie decyzji o wszczęciu postępowania karnego przeciwko osobie, do której być może żywisz uczucia nie jest rzeczą łatwą. Jednak należy pamiętać, że brak reakcji wobec tej osoby, może wzmacniać jej poczucie bezkarności. Opuszczenie partnera, który cię bije i poniża pozwoli ci na odzyskanie utraconej godności, spokoju i siły. Aby tego dokonać należy wykonać następujące kroki:

• Krok pierwszy – przyznanie się przed sobą, że jesteś ofiarą przemocy domowej ze strony osoby najbliższej. Nie musisz się godzić na przemoc – każdy ma prawo żyć w związku wolnym od lęku i agresji.
• Krok drugi – zrozum, że nie ponosisz odpowiedzialności za czyny sprawcy przemocy. Nie obarczaj się winą za doznawane krzywdy.
• Krok trzeci – szukaj pomocy i wsparcia. Pomoc prawną i wsparcie psychologiczne możesz otrzymać w Stowarzyszeniu „Pomocna Dłoń” w Garwolinie. Pomóc ci w tym mogą również pracownicy socjalni, rodzina, przyjaciele. Nie wstydź się prosząc o pomoc. Pamiętaj, że chodzi tu o zdrowie a może nawet o życie twoje i twoich dzieci.
• Miej również na uwadze to, że okres, kiedy domagasz się ukarania sprawcy może być okresem niebezpiecznym, przejawiającym się w nasilonych aktach przemocy, ponieważ sprawca będzie chciał za wszelką cenę utrzymać swoją władzę nad tobą.

NIE PODDAWAJ SIĘ I DBAJ O SWOJE BEZPIECZEŃSTWO !

Jak skutecznie kontaktować się z policją i prokuraturą

W sytuacji, gdy doszło do jakiegokolwiek przejawu przemocy domowej należy zwrócić się do policji i prokuratury, czyli organów właściwych do zapewnienia osobie poszkodowanej bezpieczeństwa i ścigania sprawcy przemocy domowej. Warto pamiętać, że zarówno policja, jaki i prokuratura to instytucje zhierarchizowane i sformalizowane, a w związku z tym w kontaktach z nimi należy dopełnić pewnych formalności. Przy wezwaniu policji w przypadku dojścia do zdarzenia, które można zakwalifikować jako przejaw przemocy domowej, warto na przykład pamiętać o założeniu Niebieskiej Karty. Praktyka wskazuje też, iż przypadki przemocy domowej warto zgłaszać w sposób formalny, na przykład wysyłając list polecony, gdyż uniemożliwia to późniejsze tłumaczenie się policji i prokuratury z niepodjęcia stosownych działań, brakiem wiedzy o sytuacji osoby pokrzywdzonej, co niestety zdarza się w praktyce. Zgłoszenie przypadku przemocy domowej na piśmie, z zaadresowaniem informacji do imiennie wskazanego funkcjonariusza policji lub prokuratury daje w efekcie znaczną pewność podjęcia właściwych działań. Na podobnej zasadzie warto składać zażalenia na postanowienie prokuratora w przedmiocie odmowy wszczęcia lub umorzenia postępowania w przypadku zaistnienia zdarzenia, które w ocenie osoby poszkodowanej, stanowi przejaw przemocy domowej. Prawo do wniesienia takiego zażalenia przyznaje osobie pokrzywdzonej art. 306 kodeksu postępowania karnego.

Gdzie szukać pomocy w powiecie garwolińskim Przemoc w rodzinie jest przestępstwem, dlatego też pomocy udzielają:

• Policja – tel. 997 lub 112
• Prokuratura Rejonowa w Garwolinie al. Legionów 46
• Ośrodek Pomocy Społecznej właściwy do miejsca zamieszkania,
• Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Garwolinie ul. Sportowa 5
• Stowarzyszenie Pomocna Dłoń – Biuro Porad Obywatelskich w Garwolinie ul. Zgoda 2